Czas się pożegnać. Nim jednak przejdę do podziękowań, chciałbym jeszcze wspomnieć o spektaklu angielskiej kompanii Thick & Tight, pokazywanym na marginesie głównego nurtu festiwalu. Olga Tokarczuk w jednym z esejów zawartych w tomie Czuły narrator konstruuje przestrzeń Krainy Metaksy, opierając ją na greckim pojęciu zaczerpniętym z Uczty Platona. Słowo metaksy (μεταξu) było używane przez starożytnych Greków w znaczeniu przyimka pomiędzy, znaczyło ono jednak nie pustą przestrzeń, ale sferę łączącą ze sobą rzeczywistości przeciwieństw, rodzaj osobliwego „pośrodka”. Wywód noblistki jest oczywiście długi, fascynujący i gorąco go Państwu polecam, dla naszych jednak rozważań wystarczy te kilka słów, opisujących czym jest owa kraina: Istniejąca poza czasem i przestrzenią Kraina Metaksy mieści w sobie wytwory naszego umysłu, które nigdy nie dostąpiły statusu realności zwyczajnej. Lecz z pewnością mają status realności nadzwyczajnej. Tutaj Czerwony Kapturek podejrzliwie zadaje wilkowi udającemu Babcię swoje trzy pytania, a Jazon żegluje do Kolchidy po złote runo. Tu rezydują także historyczne postaci, które dawno już zmarły, a ich fizyczne ciała rozsypały się w proch. Są tu bez wątpienia i Platon, i Sokrates, i nawet Diotyma, chociaż nie mamy do końca pewności, czy istniała. Są tu i święci, i lubieżni papieże, paskudni tyrani i Dziewczynki z Zapałkami marznące w śniegu, są bohaterowie sag i słynne aktorki filmowe. Wszyscy, których realność bierze się z prostego faktu, że zaprzątają nam uwagę, że myślimy o nich, odnosimy do siebie, że wpuszczamy te postaci na pokoje naszego wewnętrznego życia.

Można by więc powiedzieć, że każdy z nas ma swoją własną Krainę Metaksy, ale warto zauważyć, że społeczność, którą tworzymy – czy to lokalna, czy narodowa – ma ją również. Piszę o tym dlatego, że owa Kraina została jakby stworzona dla angielskojęzycznych artystów. Ich bohaterowie i bohaterki: Sid Vicious (Sex Pistols), Marlena Dietrich, Andy Warhol, Marilyn Monroe i księżna Diana pochodzą z jej jądra, funkcjonując zarówno w naszej przestrzeni prywatnej (któż o nich nie słyszał), jak i społecznej, czy wręcz międzynarodowej. Ich życia więc, obrosłe różnego rodzaju apokryfami czy legendami, wydają się więc idealną platformą komunikacji między artystami a widzami. Thick & Tight postanowili to wykorzystać i umieścić owe persony w queerowej scenografii kabaretu. Wyszło z tego proste i poruszające show o samotności człowieka poszukującego sensu życia, zaprawione nutką nostalgii i kubłami goryczy. Mieniące się niczym gustowne kostiumy Pam Tait. W sam raz na późny wtorkowy wieczór, zamykający Festiwal Materia Prima 2023.

Tomasz Domagała

domagalasiekultury.pl

                                                                                                                             Zdjęcia A. Kaczmarz