Wanted Posse Dance N’ Speak Easy
Jakop Ahlbom Company Vielfalt
Centrum Kongresowe ICE Kraków – Sala Teatralna S2
ul. Marii Konopnickiej 17
Czas trwania: 70 minut
Artistic direction and choreography/ kierownictwo artystyczne i choreografia Mourad Merzouki
Music design/ projekt muzyki Armand Amar
Aerial stage design/ projekt przestrzeni do działań w powietrzu Fabrice Guillot / Compagnie Retouramont
Assistant to the choreographer/ asystent choreografa Marjorie Hannoteaux
Lighting design/ projekt świateł Yoann Tivoli, assisted by/ asystent Nicolas Faucheux
Stage design/ projekt sceny Benjamin Lebreton
Costume design/ projekty kostiumów Pascale Robin, assisted by Gwendoline Grandjean
Apparatus set up/ montaż aparatury Yves Fauchon
Aerial training/ trening działań w powietrzu Isabelle Pinon
Artists/ Wykonawcy Francisca Alvarez, Rémi Autechaud, Kader Belmoktar, Sabri Colin, Nathalie Fauquette, Pauline Journé, Vincent Lafif, Maud Payen / Alba Faivre, Manon Payet, Teddy Verardo
Additional music credits/ dodatkowy wkład do muzyki Isabel Sörling, vocals/ wokal – Sarah Nemtanu, violin/ skrzypce – Grégoire Korniluk, cello/ wiolonczela – Julien Carton, piano/ fortepian – Armand Amar, percussions/ instrumenty perkusyjne – Anne-Sophie Versnaeyen, viola, orchestrations/ aranżacje na orkiestrę – Vincent Joinville assisted by/ współpraca Jérémy Gaucher, recording, mixing, sound design/ nagrania, miksowanie, projektowanie dźwięku
ZAŁOŻENIA ARTYSTYCZNE
W tym nowym przedsięwzięciu pragnę się zbliżyć do nowej przestrzeni, jaką jest działanie w pionie. Wykorzystując urządzenia zaprojektowane przez Compagnie Retouramont i Benjamina Lebretona, w towarzystwie dziesięciu tancerzy skonfrontuję się ze środowiskiem, w którym ruch współgra z grawitacją.
W całym okresie mojej twórczości nieustannie starałem się odkrywać to, co było dla mnie nieznane, czy to w muzyce klasycznej, sztuce cyfrowej, tańcu współczesnym… To także chęć powrotu do tego, co materialne, fizyczne, po eksploracji trzeciego wymiaru w spektaklu Pixel.
Wszystko wydaje się realne, zarówno spadanie, jak i wznoszenie się. Połączenie z podłożem, tak istotne dla tancerza hip-hopu, zostanie zachwiane. Toczyć się będą gry kontaktu między wykonawcami: tancerze będą mogli być albo bazą i nosicielem, albo przeciwnie – akrobatą, marionetką animowaną przeciwwagą partnerów stojących na scenie.
Ta nowa „powierzchnia” tańca pozwoli mi zakwestionować pojęcie przestrzeni scenicznej – jak zawłaszczyć powietrze poprzez taniec? – poprzez relację pomiędzy osobami na scenie, oczywistą tutaj poprzez pojęcie ogniwa – drucianej liny, która podtrzymuje ciało.
W tych poszukiwaniach pojawią się nowe zbieżne linie. Urządzenia wykorzystywane w tańcu wertykalnym przynoszą nowe doznania, formę lekkości, poczucie latania, iluzji.
Moją inspiracją w tworzeniu tego dzieła będzie narysowanie na nowo palety gry oraz zaburzenie naszych punktów odniesienia przy zachowaniu języka tańca w stylu hip-hop.
Nadal będę odkrywał relacje między tańcem a muzyką Armanda Amara, w której różne światy łączą się z nieskończoną poezją.
Scenografia i oświetlenie będą wspierać tworzenie dialogu i harmonizować te połączenia.
Myślę o tym nowym dziele jako o hybrydyzacji i odwróceniu kodów tanecznych, aż do głębi, z zachowaniem równowagi!
– Mourad Merzouki